Dertig jaar na zijn dood gaf Joseph Beuys de indruk dat hij een visionair was, zijn tijd ver vooruit. Hij was de eerste Duitse kunstenaar die een solo-tentoonstelling kreeg in het Guggenheim Museum in New York, terwijl thuis in Duitsland zijn werk vaak nog spottend als de 'duurste vuilnis aller tijden' werd bestempeld. Er werd hem eens gevraagd of hij onverschillig voor dergelijke opmerkingen en hij antwoordde: "Ja. Ik wil de perceptie van de mensen uitbreiden." Andres Veiel laat de kunstenaar zelf aan het woord. Uit eerder gepubliceerde audio- en videomateriaal creëert hij een associatief, poreus portret dat, net als de kunstenaar zelf, ruimte opent voor ideeën in plaats van alleen aandacht besteedt aan zijn uitspraken.