Habemus Papam ofwel 'We hebben een Paus’, de woorden waarmee bekend wordt gemaakt dat het conclaaf een nieuwe Paus heeft gekozen, begint met de dood van de Paus en het conclaaf dat zijn opvolger kiest. Eenmaal gekozen raakt de nieuwe Paus in een diepe persoonlijke crisis, vanwege de vele verantwoordelijkheden die hem boven het hoofd hangen. Overal ter wereld wacht men in spanning op de officiële bekendmaking van de Paus, maar deze durft zich niet te laten zien. Op het Vaticaan zit men met de handen in het haar. Ze schakelen de hulp in van een psychoanalyticus. Deze komt niet veel verder. Wanneer de Paus vervolgens de benen neemt, blijven de Kardinalen, de verbijsterde psychoanalyticus en een wanhopige PR functionaris ‘gevangen’ achter in het Vaticaan.