Tati's eerste lange speelfilm over een door efficiency geobsedeerde postbode werd meteen een klassieker. Niet alleen door de visuele grappen maar ook door de melancholische tekening van het Franse dorpsleven. In 1949 brak Tati door met Jour de fête, een satire op de vooruitgang met Tati zelf in de hoofdrol van aimabele plattelandspostbode die de efficiency (‘rapidité! rapidité!’) van de Amerikaanse posterijen probeert te evenaren.