Marcel Marx heeft zijn oude schrijversleven vaarwel gezegd en probeert een min-of-meer huiselijk bestaan op te bouwen in Le Havre. Als schoenpoetser is het leven geen vetpot, maar zijn vrouw Arletty zorgt goed voor hem. Marcel is tevreden met het leven, hij heeft zijn favoriete kroeg, zijn werk en zijn geliefde, tot het lot hem in contact brengt met een minderjarige Afrikaanse vluchteling. Terwijl Arletty ernstig ziek wordt, ontfermt Marcel zich over de jongen. Hij moet zijn optimistische levensvisie inzetten om de muur van menselijke onverschilligheid omver te werpen. Daarbij kan hij een beroep doen op de rotsvaste solidariteit van de mensen uit de buurt. Het net van de politie lijkt zich om de vluchteling te sluiten, maar Marcel laat zich niet zo makkelijk buiten spel zetten.