De natuur heeft de Horaks een eigen kind ontzegd, de nakomeling waar ze al zo lang naar verlangden. Op een dag graaft de heer Horak in de tuin een boomstronk op die eruit ziet als een klein kind. Meneer Horak hoeft de opgegraven stronk maar een beetje bij te werken om de beeltenis van het kind af te maken. Door de boomstronk bloeien bij mevrouw Horak gevoelens van liefde en verlangen op; haar geluk duurt echter niet lang.