Het is bijna dertig jaar nadat het ‘woede’-virus is gelekt uit een laboratorium voor biologische wapens en de wereld leeft nog steeds in een streng gehandhaafde quarantaine.
Terwijl de schijnbaar rustige, maar onbedwingbaar taaie, vastberaden Pema haar missie nastreeft, wordt haar reis onderbroken door stenen die door haar dolende echtgenoot zijn uitgehouwen – eerbetonen aan familieleden en getuigenissen van zijn gevoelens – en af en toe ook door onopvallende, maar welsprekende droomsequenties in sepia.